Fizikalna terapija je deo fizikalne medicine koja koristi prirodne agense u lečenju, oporavku ili osposobljavanju osoba sa problemima kao što su teže i lakše povrede koje su posledica fizičke traume, iščašenja, uganuća, prelomi, sportske povrede u periodu postoperativnog oporavka, nakon dužeg mirovanja, kod hroničnih stanja degenerativnih i reumatskih oboljenja, kod cervikalnog i lumbalnog sindroma, kod stanja koja nastaju kao posledica moždanog udara, kod pareza i paralize…
Značajna je i u preventivi, a sastavni je deo trenažnog i takmičarskog procesa u sportu.
Ima analgetski, antiinflamatorni, antiedematozni efekat, stimuliše oštećena nervna i mišićna vlakana.
U odnosu na agense koje koristi deli se na:
- Elektroterapiju – korišćenje raznih oblika električne energije
- Magnetoterapija -lečenje magnetnim poljem
- Sonoterapija – korišćenje zvučne energije
- Laser – korišćenje laserskih zraka
- Krioterapija – lečenjem hladnoćom, ledom
- Fototerapija – korišćenjem svetlosti
- Termoterapija – lečenje toplotom
- Hidroterapija – korišćenje tople vode i pare za lečenje
- Mehanoterapija – korišćenje mehaničke energije
